Wat vond filmkijker er van?
Shame… een film waar je plaatsvervangende schaamte van zou krijgen! Maar daarom is het nog helemaal geen slechte film. Deze film van Hunger en 12 years a slave regisseur Steve McQueen grijpt je bij momenten toch wel echt naar de keel. Een uitstekend acterende Michael Fassbender is een seksverslaafde in one night stands, masturbatie en het laten komen van prostituees. Hij heeft echter een gelukkig leven… tot zijn zus Sissy terug onverwacht terug in zijn leven komt. Geweldig hoe je ziet dat heen impact op hem heeft. Hij kan haar niet uitstaan maar tegelijkertijd weet hij dat ze een gezamelijk verleden hebben – iets wat we nooit echt in detail te weten komen, maar dat is niet erg. We kunnen ons wel iets voorstellen (mogelijk kindermisbruik). Ze reageren daar allebei anders op – zij is op de dool en hij is seksverslaafd en weet niet hoe echte relaties aan te gaan. Als hij het toch probeert, lukt het hem zelf niet om te “presteren”, terwijl we hem vlak daarna wel terug succesvol bezig zien met een prostituee. Waarom lukt het niet? Omdat hij weet dat zij een serieuse relatie wil? Omdat hij haar eigenlijk te graag ziet om haar te kwetsen met zijn verslaving en haar dan waarschijnlijk ook zou dumpen? Wat hij ook uiteindelijk doet, maar nog voordat ze seks hebben gehad en dus voor het echt serieus werd.
Andere sterke scenes vind ik de momenten dat hij beseft dat hij verslaafd is en hij alles kapot maakt rond zich heen daardoor. Op een bepaald moment gooit hij al zijn vieze boekskes en zelfs zijn laptop in de vuilbak. Een heel herkenbare scene denk ik voor mensen die welke soort verslaving dan ook ooit hebben gehad. De momenten van het nuchter zijn en tot in keer komen tot het moment daar weer is en je er toch aan toegeeft. De eindscene is dan ook heel sterk, eerst als we hem helemaal in elkaar zien storten nadat zijn zus bijna dood was (gelukkig niet, anders had de film misschien iets te zwaar geweest), en daarna, als we een herhaling van de openingsscene zien en we eigenlijk niet weten en ook nooit zullen weten of hij ondertussen genezen was.
De seksscenes, en zeker de laatste, zouden gemakkelijk lachwekkend kunnen overkomen maar dat is het allerminst en er is ook niets erotisch aan, terwijl er toch wel wat naakt te zien is. Het enige erotische moment is wanneer hij met zijn collega Marianne het bed induikt. Dat is een bewuste keuze denk ik, omdat het net hier één van zijn pogingen is om een echte relatie aan te gaan. Later, als een junk die zijn shot nodig heeft, strompelt hij door steegjes, donkere kroegen en seksclubs om zijn behoeftes te vervullen. Hij laat zich zelf expres in elkaar slaan , de zelfhaat is aanwezig. Een triestig moment, dat nog sterker in beeld wordt gebracht als hij zijn slachtoffers, in dit geval lesbische prostituees, heeft gevonden. Tijdens deze seksscenes zien we alleen zijn gezicht en het is duidelijk dat er geen genot meer is. Hij kijkt uitgeput, gekweld en heeft zelfs pijn. Het is echt knap gedaan van Fassbender (hij kreeg een Golden Globe nominatie hiervoor maar door de oscars jammer genoeg genegeerd, vanwege het onderwerp vermoed ik.)
Dit maakt toch wel dat ik ook McQueens andere film, Hunger, ook met Fassbender, wil zien, wat ook weer een soort marteling zal zijn vermoed ik. Het is allemaal geen gemakkelijke kost en niet voor iedereen, en ook niet echt ontspannend, maar dit keihard drama over vereenzaming en controle over jezelf is het waard om bekeken te worden. Dit is de realiteit voor sommige mensen, folks. (****)
Sissy Sullivan: We’re not bad people. We just come from a bad place.
Filmkijkers 